مطالعه ی اپیدمیولوژیک وضعیت پوسیدگی دندانی در نوجوانان ۱۲ تا ۱۹ ساله ی شهر اصفهان

مقدمه: کسب اطلاعات پایه از قبیل وضعیت پوسیدگی دندانی در جامعه در برنامه ریزی های سلامت دهان و دندان موثر می باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی پوسیدگی دندانی در دانش آموزان 12 تا 19 ساله ی شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی مقطعی بر روی 810 نفر از دانش آموزان 12 تا 19 ساله ی شهر اصفهان به تفکیک در سه گروه سنی 12ساله (257 نفر) ، 15ساله (279 نفر) و 18 ساله (274 نفر) انجام گرفت. روش نمونه گیری طبقه ای دو مرحله ای و بر اساس لیست مدارس نواحی آموزش و پرورش شهر اصفهان انجام شد. ارزیابی پوسیدگی دندانی توسط ایندکس dmft طبق فرم who توسط معاینه گران، پس از هماهنگ کردن آنان ثبت گردید و اطلاعات دموگرافیک نیز جمع آوری شد . داده ها توسط آزمونهای آماری کروسکال-والیس، مان ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن بررسی شد. (05/0= α ) یافته ها: میانگین dmft در گروه 12 تا 14 ساله 4/2 ± 84/2، در گروه 14 تا 17 ساله 4/3 ± 88/4 و در گروه 17 تا 19 ساله 9/3 ± 28/6 به دست آمد. میانگین دندان های پوسیده و پرشده و dmft بین گروه های سنی اختلاف معنی داری داشت (001/0 < pvalue ) ولی میانگین دندان های کشیده شده تفاوتی نداشت (11/0 pvalue= ). فاکتورهای شغل و میزان تحصیلات والدین در تعداد دندان های پرشده مؤثر شناخته شد . نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، مقادیر شاخص های پوسیدگی دندانی در گروه نوجوانان بالاتر از اهداف سال 2000 بوده است. لذا برای دستیابی به اهداف جهانی، تنظیم برنامه هایی در جهت ارتقای وضعیت سلامت دهان در نوجوانان شهر اصفهان و اصلاح سیستم خدمات درمانی ضروری به نظر می رسد.